மே மாதம்...அது ஒரு கனாக்காலம்

மே மாதம் என்றாலே மகிழ்ச்சியின் மாதம் எனலாம்.குறிப்பாக குழந்தைகளுக்கு குதூகலம் அளிக்கும் மாதம் மே மாதம்.பள்ளிகளுக்கு விடுமுறை காலம் என்பதால் குழந்தைகளின் மகிழ்ச்சியைக் குறித்து சொல்லவே தேவையில்லை.

அலுவலகம் செல்பவர்களும் பெரும்பாலும் கோடையில் விடுமுறை எடுத்து விட்டு குடும்பத்தினருடன் உல்லாசப்பயணம் செல்ல வசதியானதும் மே மாதமே.குழந்தைகளுக்கு சுற்றுலாக்கள், புதிய தலங்களை கண்டு மகிழவும் அவற்றிலிருந்து பலவற்றை கற்றுக் கொள்ளவுமாக இரட்டை பயனளிக்கிறது.

பள்ளி,கல்லூரிகளின் மே மாத விடுமுறையானது குடும்பமாக விடுமுறையை செலவிடும் வகையில் குடும்பங்களில் பலரையும் மே மாதத்திலேயே விடுமுறை எடுக்கத் தூண்டுகிறது.அதோடு வீட்டு விசேஷங்களும், திருமணங்களும் மே மாதத்தில் நடத்தப்படுவதன் மூலம் உறவினர்கள் அனைவரையும் கண்டு நலம் விசாரிக்கவும்,மகிழ்ச்சியை பரிமாறவும் ஒரு வாய்ப்பு ஏற்படுகிறது.

-----------

முன்னரெல்லாம் மே மாசம் லீவுன்னா விளையாடுவதற்காக நம்ம பருவ பசங்கள கூட்டிட்டு கிரவுண்டுக்கு கிளம்பிற ஸ்டைலே தனி தான்...வெயில்னு கூடபாக்கிறது இல்ல.முதல்ல கூட்டம் சேர்க்கவே போதும் போதும்னு ஆயிடும்.எத்தனை பேர் வருவான்னு பாத்து தான் என்ன விளையாடுறதுன்னே முடிவெடுக்கிறது.

பத்து பேருக்கும் மேல வந்தா கிரிக்கெட்,இல்லன்னா ஏழு கல்லை அடுக்கி வச்சு விளையாடுற 'செவன் டீஸ்' ன்ற ஆட்டம்;அதுக்கும் ஆள் பத்தலன்னா இருக்கவே இருக்கு கோலி ஆட்டம்...அதுக்குன்னே டவுசர் பாக்கெட்டில கோலிக் குண்டு எப்பவும் வச்சிருப்போம்ல நம்ம.

கோலி ஆட்டத்தில தோக்கிறவன் கைய வீங்க வச்சிட்டு தான் மறுவேல நம்ம ஆட்களுக்கு. முட்டுல அடிக்கும் போது கைய எடுத்தா அதுக்கு வேற எக்ஸ்ட்ரா அடி.அத இப்போ நினச்சா கூட முட்டு விர்ருங்குது...

அதுவும் இல்லன்னா பம்பர ஆட்டம்... பம்பர ஆட்டத்தில் தோற்றவரின் பம்பரம் கதை அவ்வளவு தான்.அத கும்மாங்குத்து குத்தி குடலை எடுதுருவானுக பசங்க.

இதவிட பெரிய தலைவலி கிரவுண்டுல இடம் பிடிக்கிறது.பல ஏரியாக்களிலிருந்து படைகள் நம்ம போய் சேர முன்னாலயே கிரவுண்டில இடம் பிடிச்சு போட்டிருப்பாங்க.வெளயாடவே ஆரம்பிச்சிருக்க மாட்டாங்க.... அதுக்குள்ள என்னமோ அவங்க சொத்த நம்ம எழுதிக் கேட்ட மாதிரி... ஏய் இன்னடா... அதான் நாங்க நிக்கிறோம்ல இங்க... கண்ணு எங்க இருக்கு? வீட்டுக்கு ஒழுங்கா போய் சேரணுமா வேண்டாமான்னு நம்மள விட கொஞ்சம் பெரிய வயசுகாரங்க பயமுறுத்துவாங்க.

அதயும் சமாளிச்சு கிரவுண்டு ஓரத்தில இடம் பிடிச்சா... இப்பிடி ஓரமா விளையாடுறதுக்கு நான் வரலப்பான்னு நம்ம ஆளுங்க கொஞ்ச பேர் வெளிநடப்பு செய்வானுக.ஒரு வழியா விளையாட தொடங்கினா அதில வர சின்ன சின்ன சண்டைகள் வேற.எல்லாத்தயும் சமாளிச்சு விளையாடிட்டு போகும் போது தான் கொஞ்சம் சந்தோஷமே.

மீதி சந்தோஷம் எங்கன்னா வீட்டுக்கு திரும்பி போற வழில தான்...

சும்மா இருப்பானுகளா நம்ம பயலுவ.ஒண்ணுல ஸ்கூல் உள்ள நிக்கிற புளிய மரத்தில கல் விட்டு புளிய அடிக்கிறது,இல்ல கொய்யாக்காய் எந்த வீட்டுல நிக்குதுனு நோட்டம் விடுறது.
இப்படி திருட்டுத்தனம் செய்யும் போது ஸ்கூல் வாட்ச்மேனோ, வீட்டுக்காரங்களோ பாத்திட்டா எடுக்கிற ஓட்டம் நேரா வீட்டு வாசல்ல தான் நிக்கும்.

இது போதாதுன்னு... ஐஸ் விக்கிறவன் கிட்ட யும்,மாங்கா சீவி விக்கிறவன் கிட்டயும் பண்ற அட்டூழியம் பெரிய அட்டூழியம்.நாலு மாங்கா துண்டு எடுத்து அதில ஒண்ண பக்கத்தில நிக்கிறவன் கிட்ட திணிச்சிட்டு அண்ணே மூணு எடுத்திருக்கேம்ணே... எவ்ளோன்னு அப்பாவியா கேக்கிறது [நான் இல்லீங்க :)]

ஐஸ் காரர்கிட்ட, அண்ணே!என்னணே... நல்ல ஐசே வைக்கமாட்டீங்களா?பால் ஐஸ் முன்னாடி மாறியில்லண்ணே?அப்படி இப்படின்னு கத அளந்திட்டு கடைசில அண்ணே காசு நாளைக்கு தரேன்னு சொல்லும் போது அசடு வழியிறது.அவரும் சரி ரெகுலரா வாங்கிறவ பசங்க தானன்னு சரின்னுருவாரு.

இப்படி சின்ன சின்ன ஆசைகளை நிறைவேற்றி சந்தோஷங்களை அளித்த அந்த கனாகாலங்கள் நிச்சயமாகவே இப்போது நினைத்தாலும் மகிழ்வைத் தருகின்றன.

15 வருடங்களுக்கு முன்னர் இருந்த நிலைமை மாறி, கணினி யுகமான இன்று வீடியோ கேம்,கார்ட்டூன்,சுட்டி டி.வி என வீட்டிற்குள்ளாகவே அடைந்து கிடக்கும் சிறுவர்கள் மைதானங்களையும் நாடுவார்களென்றால் அது அவர்கள் உடல் நலனிற்கும்,உள்ள எழுச்சிக்கும் நன்மையாக அமையும்.

-----------------