யாரோ அவள்

அன்றும் அவள் வந்து போனாள்

அடர்ந்த விருட்சங்கள் நடுவே

அகலாத வெண் பனிமேகத்தினிடையே

அகன்ற விழிகள் மொழி பேச

அமைதியான அதிகாலையை

அலங்கரித்தாள்


கயல்விழியால்

கவிதை மழை பொழிந்தாள்;

நாணத்தால்

நாணலையும் நாணச் செய்தாள்;

புன்னகையால்

என்னகம் நிறைத்தாள்


கலையும் வெண்மேகத்தினிடையே

கலைத்துச் சென்றாள் என் மனதினையும்;

கண்ணசைத்து

கனவினூடே கரைந்தாள்

மனதினை கறைபடியச் செய்து விட்டு.

மனதினை களவாடியும் சென்ற(அ)வள் யாரோ!!!

யாரோ அவள்?

(தூக்கத்தில வந்த கனவுங்க இது... வேற ஒண்ணுமில்ல. :) ஹி ஹி ஹி )